Leon,
Je hebt gelijk. De foto is in scène gezet. Na de wedstrijd koolhydraten stapelen is essentieel voor een snel herstel. Bij ons gaat dit mede gepaard met het stapelen van bierglazen. Deze zijn voor de zekerheid buiten beeld gezet om geen verwarring tussen het een en het ander te veroorzaken. En... het effect heb je gezien. Afgelopen donderdag heb ik weer voor het eerst na Egmond weer getraind. Ik heb het idee dat ik samen met Ralph een aardig stuk voor de troepen uit liep. Neem ons recept gerust over, maar vertel het niet aan iedereen, anders wordt de concurentie te groot.
Over Ralph gesproken. Hij loopt zò hard dat hij uitgenodigd is voor Europese (club)kampioenschappen in Portugal in het komend weekend. Ik heb gehoord dat heel wat concurentie van onze zuiderburen te verwachten is. Nu maar afwachten wat de prestaties zullen zijn. Hij heeft een eigen webpagina bij zijn atletiekvereniging in Leiden. Kan je hier bekijken. Misschien kunnen we volgende week de resultaten van de Europese kampioenschappen daar bekijken.
Zo'n pagina is misschien ook wel wat voor ons. Kunnen we ons prachtig presenteren in de zaken waar we goed in zijn. Uiteraard hoeven we ons niet te beperken tot het hardlopen. Misschien kennen we nog meer kunstjes die we aan anderen willen laten zien. Ik zal eens kijken of ik wat in elkaar kan frutselen.
De pagina van Ralph zet ik ook in het menu, zodat we hem een beetje in de gaten kunnen houden.
Groeten,
Paul
maandag, januari 26, 2004
Nog maar een paar weekjes beste mannen van het lozersgilde. Dan mogen jullie zwoegende benen kordaat over de Noordermaat en langs Heemskerkse schoonheden als de heerlijkheid Marquette, een pootje verzetten. Alvast veel sterkte met de voorbereiding.
En zie ze hieronder nou eens braaf zitten de vier Musketiers!
Met, jawel een AA en een flesje Rivella voor zich. Alsof de heren dát elke keer nuttigen na een Egmondloop.
Ja, ja.
Let ook eens op die pret-ogen en rode konen beste bezoekers!
En ze zitten doodleuk op een vat bier hoor! Die salonsporters.
En zie ze hieronder nou eens braaf zitten de vier Musketiers!
Met, jawel een AA en een flesje Rivella voor zich. Alsof de heren dát elke keer nuttigen na een Egmondloop.
Ja, ja.
Let ook eens op die pret-ogen en rode konen beste bezoekers!
En ze zitten doodleuk op een vat bier hoor! Die salonsporters.
woensdag, januari 14, 2004
Tot mijn stomme verbazing las ik in de uitslagen van Egmond dat een Buko-team 3e was geworden! Dat is volgens mij voor het eerst dat een team van de Buko zo hoog is geëindigd. Daar moet op gedronken worden! Eigenlijk hadden we dat zondagmiddag al gedaan, maar toen wisten we het nog niet, dus dat telt niet mee.
Het kan raar lopen. Net als Theo. Afgelopen zondag op weg naar Egmond had hij een korte hardloopbroek aan en daarboven een overhemd met stropdas. Ziet er uit als een ontsnapte. En niemand grijpt in. We moesten netjes verschijnen, zei hij. Zo ging hij ook benzine tanken. Die man heeft het er nu nog over en hij vraagt zich af wanneer hij op televisie komt.
Verder was Egmond perfect. We kwamen in prettige weersomstandigheden aan. Het regende hard en het stormde behoorlijk. En de auto had Theo ten zuiden van Egmond geparkeerd. Maar goed dat ik toevallig 16 veiligheidsspelden bij me had. Voor de startnummers. Anders hadden we naar noord-Egmond moeten lopen om ze op te halen. Trouwens een vreemd gezelschap. De een gaat in zo'n vreemde outfit en welke echte man heeft op een normale zondag nu 16 veiligheidsspelden bij zich. Heel apart.
De loop begon ook op bijzondere wijze. Een half uur voor aanvang in het startvak verschijnen voor de groepsfoto. Daarna gedurende een half uur volop in de regen en wind staan om er zeker van te zijn niet oververhit te raken. Dat leverde minimaal een partij stramme spieren en ledematen op van een 90-jarige en maximaal een 3-dubbele longonstekking met daarboven nog een goede verkoudheid. Genoeg afzien dus.
Na de start het toeristisch rondje door Egmond en daarna het strand op. Voor degenen van wie nog niet zeker was dat ze een goeie basis voor genoemde longontsteking hadden opgelopen had de organisatie voor de zekerheid de hekken zodanig geplaatst dat je eerst de zee in moest lopen om vervolgens terug te keren naar het strand (zie foto). Ik heb gelezen dat ze bij Le Champion elk jaar iets nieuws zoeken. Daarin zijn ze dit jaar zeker geslaagd.
Verder was het strand heerlijk om te lopen. Het strand en de storm tegen dwingt je om na te denken over de zin van het bestaan en dan met name een hardlopend bestaan. Voor wie doe je het? Wat probeer je te bewijzen? We hadden toch ook in hotel Bellevue kunnen blijven zitten? Wat is daar verkeerd aan? Allemaal levensvragen waarop je onder het lopen geen antwoord weet te vinden, omdat je vecht tegen de elementen. En achteraf bij een potje bier zijn we het alweer vergeten. Vrouwen die net een bevalling achter de rug hebben, schijnt dat ook te overkomen. Anders zou niemand ooit een broertje of zusje hebben en anders zou Egmond nooit zoveel deelnemers hebben.
Ik heb verder heerlijk gelopen en genoten onderweg. En het viel mij reuze mee hoeveel toeschouwers er waren. De nabespreking was verder perfect. Ook Edwin die niet gelopen had, wilde de nabeschouwing niet missen. Van ons allen had hij de meest wijze beslissing genomen. Alleen de nabeschouwing en verder niets.
Ik rust nu een paar dagen uit, omdat ik behoorlijk last van m'n linker knie heb gekregen. Dat had ik al voor de wedstrijd, maar, hoewel ik zeer rustig gelopen had, dat is toch erger geworden. Onbegrijpelijk. Het is nu woensdag en het gaat al wat beter, dus ik denk zondag weer te beginnen. Moet kunnen.
Is er van ons prettig gestoorde reisgezelschap nog iemand die een bijdrage levert of kunnen alleen heel knappe mensen die onzichtbare letters zien?
Groeten,
Paul
Het kan raar lopen. Net als Theo. Afgelopen zondag op weg naar Egmond had hij een korte hardloopbroek aan en daarboven een overhemd met stropdas. Ziet er uit als een ontsnapte. En niemand grijpt in. We moesten netjes verschijnen, zei hij. Zo ging hij ook benzine tanken. Die man heeft het er nu nog over en hij vraagt zich af wanneer hij op televisie komt.
Verder was Egmond perfect. We kwamen in prettige weersomstandigheden aan. Het regende hard en het stormde behoorlijk. En de auto had Theo ten zuiden van Egmond geparkeerd. Maar goed dat ik toevallig 16 veiligheidsspelden bij me had. Voor de startnummers. Anders hadden we naar noord-Egmond moeten lopen om ze op te halen. Trouwens een vreemd gezelschap. De een gaat in zo'n vreemde outfit en welke echte man heeft op een normale zondag nu 16 veiligheidsspelden bij zich. Heel apart.
De loop begon ook op bijzondere wijze. Een half uur voor aanvang in het startvak verschijnen voor de groepsfoto. Daarna gedurende een half uur volop in de regen en wind staan om er zeker van te zijn niet oververhit te raken. Dat leverde minimaal een partij stramme spieren en ledematen op van een 90-jarige en maximaal een 3-dubbele longonstekking met daarboven nog een goede verkoudheid. Genoeg afzien dus.
Na de start het toeristisch rondje door Egmond en daarna het strand op. Voor degenen van wie nog niet zeker was dat ze een goeie basis voor genoemde longontsteking hadden opgelopen had de organisatie voor de zekerheid de hekken zodanig geplaatst dat je eerst de zee in moest lopen om vervolgens terug te keren naar het strand (zie foto). Ik heb gelezen dat ze bij Le Champion elk jaar iets nieuws zoeken. Daarin zijn ze dit jaar zeker geslaagd.
Verder was het strand heerlijk om te lopen. Het strand en de storm tegen dwingt je om na te denken over de zin van het bestaan en dan met name een hardlopend bestaan. Voor wie doe je het? Wat probeer je te bewijzen? We hadden toch ook in hotel Bellevue kunnen blijven zitten? Wat is daar verkeerd aan? Allemaal levensvragen waarop je onder het lopen geen antwoord weet te vinden, omdat je vecht tegen de elementen. En achteraf bij een potje bier zijn we het alweer vergeten. Vrouwen die net een bevalling achter de rug hebben, schijnt dat ook te overkomen. Anders zou niemand ooit een broertje of zusje hebben en anders zou Egmond nooit zoveel deelnemers hebben.
Ik heb verder heerlijk gelopen en genoten onderweg. En het viel mij reuze mee hoeveel toeschouwers er waren. De nabespreking was verder perfect. Ook Edwin die niet gelopen had, wilde de nabeschouwing niet missen. Van ons allen had hij de meest wijze beslissing genomen. Alleen de nabeschouwing en verder niets.
Ik rust nu een paar dagen uit, omdat ik behoorlijk last van m'n linker knie heb gekregen. Dat had ik al voor de wedstrijd, maar, hoewel ik zeer rustig gelopen had, dat is toch erger geworden. Onbegrijpelijk. Het is nu woensdag en het gaat al wat beter, dus ik denk zondag weer te beginnen. Moet kunnen.
Is er van ons prettig gestoorde reisgezelschap nog iemand die een bijdrage levert of kunnen alleen heel knappe mensen die onzichtbare letters zien?
Groeten,
Paul