Afgelopen zondag de Westfrieslandloop (voor landlopers?) meegedaan. Pien, Henk, Leon en ondergetekende. Weinig deelnemers op de 30 km. Ik hoorde een aantal van 36. Loop was tezamen met skeelers georganiseerd. Met Dam tot Dam en de IJ-tunnel in m'n achterhoofd ontstond bij mij toch wat twijfel over de verstandelijke vermogens van de organisatie. Dat bleek terecht. De starter stond klaar om de wedstrijd af te schieten. Pakt zijn mobiele telefoon. Welke kant moeten ze lopen? hoor ik hem vragen. Met de zon in onze rug, sprak hij vervolgens door de microfoon. Nou, gelukkig waren er veel deelnemers van vorig jaar, want de enige die de zon in z'n rug had, was de starter! Kan gebeuren. Niet zeuren. Vervolgens loop je richting Stedebroek. Heel lang liepen er twee deelnemers zo'n 50 meter voor ons. Telkens als die bij een kruising kwamen, liet de organisatie ze eerst verkeerd lopen, om ze daarna terug te roepen. Westfriese humor? Bijna het hele parcours met Leon opgelopen op hartslag van rond de 150. Na ongeveer 20 km wat experimenten gedaan. Wat gebeurt er als je een tijdje op 175 gaat lopen? Daar krijg je moeie benen van. Wat als je vervolgens daalt naar 165? Benen blijven moe. Les voor de marathon: blijf constant lopen! Ook goed geoefend met veel drinken en eten. Elke 5 km een heel bekertje water, later stukje banaan. Van tevoren veel brood, krentencrackers, nog meer banaan, 5 bakken koffie, water, druivesuiker enz. enz. genomen. Met zo'n ondergrondje is het aangenaam lopen. Uiteindelijk, samen met Pien, bijna het einde van de loop bereikt, nadat we zeker 10 km tezamen met skeelers hetzelfde parcours gelopen hadden. Toen bleek dat ergens een klein bordje tussen de struiken verscholen stond, waarop aangegeven was dat de lopers een andere richting uit moesten dan de skeelers. Hoewel bij menig kruispunt de organisatie 2 of meer personen had geplaatst, was bij deze splitsing niemand aanwezig om ons hierop te wijzen. Kennelijk bij de organisatie geen enkel besef dat als je nog 2 km te gaan hebt en je hebt ruim 10 km tezamen met skeelers de route gevolgd, dat de vergissing snel gemaakt is om de skeelers te blijven volgen. Dat resulteerde in 3 km extra die Pien en ik (en een andere loper die uit tegenovergestelde richting kwam nog meer!) hebben moeten lopen. Pien zou als eerste vrouw geëindigd zijn. Dat kon ze dus wel op haar buik schrijven. Afgezien van je positie ben je over het algemeen wel klaar met lopen als je de voorgenomen afstand volbracht hebt. Daar stel je je op in! Henk liep 2u 15 min (super!), Leon 2 u 27 min (3 minuten sneller dan de voorgenomen 2 u 30 min), Pien en ik: 2 u 38 vanwege de toeristische route! Gelukkig was de douche heet.