Het regent en het is koud en het liefst draai je je nog een keer om in je bed. Wat was het vanmorgen beroerd. Nooit zoveel water, modder, onbegaanbare paden, water en prut in je schoenen, de wind die door je natte kleren striemd en een strand waar je zo diep in weg zakt, meegemaakt. Wat waren we koud, verkleumd, nat en beroerd. Volgens mij voelden Edwin en Jack niet meer dat hun schoenen niet lekker liepen, daar was het te erg voor. Het is ook de donkerste dag in het jaar. Je kunt alleen maar denken aan momenten met wat meer warmte, licht en minder water. En juist op zo'n moment komt er dat lichtpuntje, dat stukje warmte en al die emotie. Dan weet je waarvoor je het doet. Aan mij is dit jaar de eer van Clubkampioen van het jaar 2002 gegund. Wie had dat ooit durven dromen. Het zag ernaar uit dat Theo het monopolie op het clubkampioenschap bezat. Toch is, na jarenlang intensief trainen, veel moeten afzien, honderden, zoniet duizenden kilometers hardlopen, uiteindelijk mij deze belangrijke prijs toebedeeld. Een mijlpaal in mijn loopcarrière. Een mijlpaal die niet mogelijk was geweest zonder de steun van mijn vrouw en kinderen. Dit doet mij goed. Geeft mij nog meer energie om nog harder te gaan, meer te trainen en meer marathon's te lopen. Hartelijk dank allemaal. Na het bereiken van deze mijlpaal zal ik het er even van nemen. Volgend jaar liggen er weer nieuwe kansen. Wie weet welk onverwacht talent binnen onze loopclub boven komt drijven. Heel veel plezier de komende feest dagen.
Proost!
PS
Jack, het meenemen van een creditcard was nou juist niet de bedoeling.
Ik heb ook de lay-out wat aangepast. Ik hoop dat deze nieuwe lay-out wat beter op je scherm en netvlies inbrand, zodat je deze site niet snel vergeet. Ik zal ook nog even iets anders voor de plek van Laurel en Hardy zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten