Greetje op avontuur
Even kijken of het ons ook lukt een advocaat op ons nek te krijgen. Vandaag heeft de rechter bepaald dat columnist Luuk Koelman van dagblad Metro zijn column 'Het menselijk schild in Ramallah' moet verwijderen van zijn website met een dwangsom van € 1000 per dag en als hij dat weigert kost dat € 50.000,-. Ook moet hij binnen drie dagen een rectificatie plaatsen. Zoals ik al eerder gemeld heb is Vrijheid-Blijheid goed bij kas, dus hier komt het gewraakte stuk van Koelman inclusief correspondentie met de advocaat van van mevr. Duisenberg.

Menselijk schild in Ramallah
Metro, 16 oktober 2003

In de stukgeschoten residentie van Arafat, ergens in Ramallah, ligt Gretta Duisenberg op haar stretchertje. Ze is klaarwakker. Haar blote voeten steken onder de dekens uit. Ze ziet haar roodgelakte teennagels die mooi kleuren bij haar wit satijnen nachtjapon. Vaag klinkt in de verte de sirene van een ziekenwagen. Op haar reiswekkertje is het zes uur twaalf.

Naast haar op de stretcher ligt Yasser Arafat, de man voor wie zij als menselijk schild bereid is haar leven te geven. Dag en nacht wil ze bij hem zijn. Gretta denkt aan zijn mentale veerkracht en die van het Palestijnse volk, dat al zo lang worstelt onder de Israëlische bezetting. Ze denkt aan de ongelijke strijd. Yasser en zijn volk tegenover de helikopters en de tanks van het Israëlische leger. David tegen Goliath.

Arafat slaapt als een roos. Hij snurkt dat het een lieve lust is. De schat! En dat niet alleen; deze fragiele man is op zijn manier ook nog eens een echte macho, want Yasser slaapt met zijn uniform aan. Dat is zó erotiserend. Een man in oorlog moet altijd paraat zijn.
Voorzichtig buigt Gretta zich over het hoofd van Arafat. Ze bestudeert zijn grijswitte stoppels, de vlezige lippen en de verfrommelde zwart-wit geruite doek op zijn hoofd. Hij ziet er vreemd, verwilderd uit, maar onder de dekens gaat zijn borst rustig op en neer.

Dan gebeurt het. Yasser draait zich in zijn slaap om. Hij woelt, zucht en duwt zijn knieën met kracht tegen de zachte ronding van haar dij. Plots trilt Gretta’s hele lichaam. Dit is haar al jaren niet meer overkomen. De spanning van het verbodene! Ze voelt zich net een meisje van twintig. Wat moet ze doen? Yasser is geen man die je zomaar in je armen vangt. Hij is er sowieso te klein voor.
Weer voelt ze de ruwe streling van zijn knieën. Gretta denkt aan Mabel, ze denkt aan foute mannen, aan spanning en aan verliefdheid. Ze voelt zich week. Deze man is zoveel spannender dan Wim. Deze man heeft haar nodig.
Dan neemt de natuur het over. Gretta slaat de dekens opzij, krult zich over Arafat heen en gaat vol overgave over tot één op één contact.

Vijf minuten eerder. In zijn stukgeschoten residentie, ergens in Ramallah, ligt Yasser Arafat op zijn stretcher. Vaag klinkt in de verte de sirene van een ziekenwagen. Arafat is wakker, maar ligt zo stil hij maar kan en houdt zijn ogen stijf dicht. Snurken moet hij. Veinzen dat hij slaapt. Sinds die groupie in haar spijkerbroek door een gat in de muur zijn werkkamer is komen binnenkruipen, zit hij met haar opgescheept. En nu ligt dat zelfbenoemde menselijk schild tot overmaat van ramp zelfs naast hem.
De stretcher piept vervaarlijk. Gretta’s hoofd met de immense bos zwart haar is nu heel dichtbij. Yasser voelt haar ademhaling. Hij ruikt haar indringende parfum. Voor het eerst in zijn leven is hij bang. Die heks moet wat van hem, zoveel is zeker. Hij rilt bij de gedachte. Maar goed dat hij wijselijk al zijn kleren heeft aangehouden.

Hij moet handelen, nu! Arafat draait zich al snurkend om, trekt zijn knieën op en zet kracht. Hij duwt uit alle macht tegen Gretta aan. Israël weg uit de bezette gebieden en dat enge mens weg van zijn stretcher. Even lijkt Gretta’s lichaam mee te werken. Nogmaals duwt Arafat zoals hij nog nooit heeft geduwd.
Dan kraakt en schudt het stretchbedje en voelt hij hoe met één woeste ruk de dekens van hem worden weggerukt. O, Allah, sta me bij, denkt Arafat, terwijl Gretta’s dijen hem in een onverbiddelijke houdgreep nemen. Dit wordt de gruwelijkste beproeving uit mijn leven. Hier kan geen Israëlische vergeldingsaanval tegenop.]





En prompt daarop, een schrijven van de advocaat van mevrouw Duisenberg

22 oktober 2003

Geachte heer Koelman,

Tot mij wendde zich mevrouw G. Duisenberg met het verzoek haar bij te staan terzake van het navolgende.

In de uitgave van Metro van 16 oktober jl. is een column van uw hand opgenomen met als titel "Menselijk schild in Ramallah". Het betreft een parodiërend artikel, waarin mevrouw Duisenberg centraal staat. In de column wordt mevrouw Duisenberg - zakelijk en verkort weergegeven - geportretteerd als een naïeve groupie, die in blinde adoratie intiem contact zoekt met Yasser Arafat tegen diens wil. Daarbij wordt bovendien de echtgenoot van mevrouw Duisenberg, de heer W.F. Duisenberg, betrokken.

Het is vaste jurisprudentie dat de auteur van een column een grotere vrijheid van meningsuiting toekomt dan de auteur van een redactioneel artikel. Echter, blijkens diezelfde jurisprudentie is ook een column voor wat betreft de vrijheid van meningsuiting gebonden aan zekere grenzen. Uitingen die gekwalificeerd moeten worden als nodeloos grievend en kennelijk geen andere bedoeling hebben dan een ander te kwetsen, zijn onrechtmatig. In dat geval dient de vrijheid van meningsuiting te wijken voor het recht op eer en goede naam en het recht op privacy.

In uw column over mevrouw Duisenberg worden de grenzen van het betamelijke op grove wijze overschreden. Zonder dat mevrouw Duisenberg enig verweermiddel wordt gegund, wordt zij op denigrerende en seksistische wijze gekleineerd. Aldus wordt op onaanvaardbare wijze inbreuk gemaakt op de persoonlijke integriteit van mevrouw Duisenberg. Daarbij moet in aanmerking worden genomen dat mevrouw Duisenberg op geen enkele wijze aanleiding heeft gegeven tot een parodie die haar in een erotische context plaatst.

Voorts dient in aanmerking te worden genomen dat u met uw column geen enkel publiek belang dient. De column is slechts gericht op de beschadiging van mevrouw Duisenberg. Aan de andere kant geldt dat een column als de onderhavige de vrijheid van politieke opvattingen en uitingen ondermijnt.

Op grond van het onrechtmatige karakter van de column verzoek - en voor zover nodig sommeer - ik u om de column per omgaande te verwijderen van uw website. Voorts maakt mevrouw Duisenberg aanspraak op plaatsing, zonder enig bijschrift, van de navolgende mededeling op de homepage van uw website:

"Naschrift inzake Gretta Duisenberg
In de Metro van 16 oktober jl. is een column van mijn hand gepubliceerd met als titel "Menselijk schild in Ramallah". Het betreft een column waarin mevrouw Gretta Duisenberg op denigrerende en seksistische wijze wordt geportretteerd als een groupie van Yasser Arafat.
Hoewel ik van mening ben dat aan een columnist een zekere vrijheid van meningsuiting moet worden gegund, heb ik in de column over mevrouw Duisenberg de grenzen van het betamelijke overschreden. Ik heb mevrouw Duisenberg excuses aangeboden voor de inbreuk op haar persoonlijke integriteit en de column van mijn website verwijderd."

Ik verzoek - en voor zover nodig sommeer - u mij vandaag vóór 17.00 uur te bevestigen dat de column van uw website is gehaald en dat de hiervoor bedoelde mededeling is geplaatst op de homepage van uw website en daarop ten minste zes maanden gehandhaafd zal worden. Ik heb opdracht van mevrouw Duisenberg een kort geding aanhangig te maken, indien u in enig opzicht geen medewerking verleent. In dat geval zal ook een vordering tot vergoeding van immateriële schade ingesteld worden.

Uw berichten wacht ik af.

Hoogachtend,

O.G. Trojan

[Scan van de originele brief verwijderd omdat sommige lieden het briefhoofd gebruiken om de heer Trojan per e-mail te bedreigen - LK 24/10/03 14:48 uur]


De e-mail terug

Geachte heer Trojan,

Dank voor uw humoristisch schrijven. Eén passage uit uw brief haal ik gaarne aan:

"Daarbij wordt bovendien de echtgenoot van mevrouw Duisenberg, de heer W.F. Duisenberg, betrokken."

Hier meet uw cliënte naar mijn bescheiden mening met twee maten. Mevrouw Duisenberg haalt keer op keer de pers, uitsluitend vanwege het feit dat zij de echtgenote is van de heer Duisenberg. Immers, had zij Gretta van de Pas geheten (en aldus getrouwd met Ger van de Pas, de eigenaar van dansschool Van de Pas, hier bij mij om de hoek), dan had geen haan naar haar gekraaid.

Vriendelijke groet,

Luuk Koelman